Μια ομάδα ερευνητών αναλύει τις στάσεις των νέων Ελλήνων και Ελληνίδων απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Εδώ θα δούμε συνοπτικά μερικά από τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν από την ανάλυση αυτή.
Πρώτον, οι νέοι Έλληνες είναι γενικά πιο θετικά διακείμενοι απέναντι στην ΕΕ και πιο αισιόδοξοι για το μέλλον της σε σύγκριση με τις ομάδες μεγαλύτερης ηλικίας. Η εθνική (ελληνική) τους ταυτότητα δεν έρχεται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή: και οι δύο συνυπάρχουν και είναι αμφότερα σημαντικές για το πώς οι νέοι αξιολογούν τις μελλοντικές προοπτικές τους. Αντιθέτως, ο βαθμός στον οποίο οι νέοι είναι ευχαριστημένοι συνολικά από τη ζωή τους στην Ελλάδα επηρεάζει, σε μεγάλο βαθμό, τον τρόπο που βλέπουν την ΕΕ.
Δεύτερον, οι νέοι Έλληνες έχουν απόλυτη συνείδηση των ελλείψεων της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως αυτές εκδηλώθηκαν στον χειρισμό της οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα, θεωρούν ότι η ΕΕ έχει επωφεληθεί δυσανάλογα από την ελληνική ένταξη και όχι το αντίστροφο και είναι επικριτικοί για τον χειρισμό της κρίσης τόσο από τις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και από την ΕΕ.
Τρίτον, μολαταύτα, οι νέοι στην Ελλάδα αρνούνται να συμμετάσχουν σε παιχνίδια απόδοσης ευθυνών για το ποιος έκανε τι και πότε. Αντιθέτως, επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες δημόσιες πολιτικές, αναμένοντας ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να βοηθά τη χώρα τους στον χειρισμό διεθνικών προβλημάτων, όπως η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση, και υποστηρίζοντας τις μεταρρυθμίσεις της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ.
Τέταρτον, οι νέοι Έλληνες απέχουν πολύ από το εγωιστικό στερεότυπο της μεγιστοποίησης της ατομικής ωφέλειας. Η στάση τους προς την ΕΕ επηρεάζεται έντονα από αυτό που θεωρούν ότι είναι συμφέρον της χώρας και όχι από τις προσωπικές τους οικονομικές συνθήκες. Οι νέοι επίσης αποδέχονται εμφατικά την προσωπική ευθύνη για την αντιμετώπιση συλλογικών προβλημάτων.
Τέλος, οι στάσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση επηρεάζονται από πολύ συγκεκριμένους στόχους πολιτικής. Η υποστήριξη στην ΕΕ συμβαδίζει με θετικές στάσεις απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση, την επιχειρηματικότητα, τις πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης, τη μείωση της ανισότητας και του αυταρχισμού. Εκείνοι που βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία υποστηρίζουν την περαιτέρω ολοκλήρωση, έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι οι κρίσεις μας επιτρέπουν να επανεκτιμήσουμε λάθη του παρελθόντος και να χαράξουμε νέες προοπτικές για το μέλλον.
Το κεντρικό συμπέρασμα της έκθεσης, όπως προκύπτει από τη διεξοδική ανάλυση των πρωτογενών δεδομένων, είναι ότι οι καλές πολιτικές, και όχι μόνο η καλή πολιτική, αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο για να εδραιωθεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας.
* O Γεώργιος Καρυώτης είναι Καθηγητής Πολιτικής Ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο Γλασκώβης, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Χρύσα Λαμπρινάκου είναι Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Στραθκλάιντ, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Ιάκωβος Μακρόπουλος είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Στραθκλάιντ, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Βασιλική Τσαγκρώνη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Λάιντεν, στην Ολλανδία.
Η Λαμπρινή Ρόρη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Πολιτικής Ανάλυσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Σκλεπάρης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο Νιουκάστλ, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Δημήτρης Τσαρούχας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπίλκεντ, Στην Τουρκία. Επίσης είναι Επισκέπτης Καθηγητής στο Βιρτζίνια Τεκ, στην Αμερική.
Απόδοση στα Ελληνικά: Ντόρα Γιαννάκη, Πολιτικός Επιστήμονας, Εμπειρογνώμονας Πολιτικών Ασφάλειας και Δικαιοσύνης, Μέλος της ομάδας Ευρωπαίων Ερευνητών Νεολαίας (Pool of European Youth Researchers).
